tutaj

I znowu to samo. Wiem, że wracam tutaj tylko wtedy jak jest ze mną już bardzo źle psychicznie i .. fizycznie.
Od października nie potrzebowałam tego miejsca - czułam się szczęśliwa i nawet akceptowałam siebie. Teraz ponownie czuję się paskudnie. Grubo. Beznadziejnie.
W dodatku poznałam kogoś. Myślałam, że może coś z tego będzie, był dla mnie kimś wyjątkowym. A stało się inaczej. I studia też to tej pory, wszystko szło ok - obecnie nie wiem czy będę w stanie podejść do sesji.
Nie będę się użalać nad sobą już nigdy więcej, przynajmniej nie w ten sposób. Muszę się wziąć w garść.
Od dzisiaj zbilansowane posiłki i Skalpel, a potem Turbo Ewy. Chcę poczuć się lepiej. W swoim ciele.
Waga z tamtego tygodnia to 54, 2 kg.

Zaczynam od nowa.

Swoje trzeba odcierpieć, by móc dojść po swoje. Come back.

Witajcie motylki. Wbrew pozorom nie zniknęłam z tej części blogosfery. Tylko moje wpisy. Ja nie. Cały czas śledziłam Wasze losy, byłabym skłonna nawet komentować, gdyby nie fakt, że zapomniałam hasła i e-maila - mój nowy laptop niestety nie wiedział o tej części danych. Na szczęście stary komputer nadal jest w użytku, a tam już mam wszystko ładnie zapisane.

Jakoś tak dziwnie znowu tutaj być i pisać.. ale chyba nie potrafię ruszyć z miejsca.. bez tego bloga i Was. Jakaś dziwna siła tkwi w tym światku. Cóż.. zacznę małym podsumowaniem, bo w sumie za dwa albo trzy miesiące styknie mi rok jak tutaj jestem. Ostatnio znalazłam mój stary zeszyt w którym zapisywałam swoją wagę - w najgorszym momencie było  61, 5 kg. Chyba sobie nawet nie zdawałam wtedy sprawy z tego jakim jestem warchlątkiem, ale czułam się ze sobą naprawdę źle. Przez czas matur, czyli stres i tak dalej - schudłam do 58 kg i z tą wagą trafiłam tutaj. Obecnie ważę 54, 4 kg. Wiem, że dla większości z Was to nie jest jakiś super wyczyn, ale ja się cieszę. Nie jestem jeszcze perfekcyjna, ale już bliżej niż dalej - i najważniejsze, waga ta się utrzymuje. W czasie Świąt przytyłam około 2 kg, ale szybciutko wszystko wróciło do obecnej wagi.

Studiuję. Na początku wszystko było super i naprawdę cały ten studencki wir, nowe wyzwania, znajomości.. to dawało mi kopa i czułam się ze sobą dobrze. Ale od niedawna znowu wróciłam.. stara ja. Czyli zakompleksiona, udająca, że wszystko jest ok. Znów wróciło to uczucie, że JA i MOJE CIAŁO, to całkiem dwa odrębne stany. Chciałabym je połączyć. Niestety to,  że siebie nie akceptuje jest bardzo wyczuwalne. Dlatego do maja muszę schudnąć co najmniej 3 kg. Teraz wszystko jeszcze można ukryć pod stertą bluz i swetrów, ale jak będzie ciepło.. nie chcę znowu spędzić najładniejszych miesięcy w mieszkaniu, jak to było dotąd. Chce się w końcu cieszyć życiem.

Dzisiaj w sumie bez szaleństw, ale i całkiem zdrowo, i dobrze nie było. Śniadanie to była herbata (nie miałam nic w lodówce) dopiero popołudniu zrobiłam małe zakupy. Na II śniadanie bułka z kurczakiem (pszenna.. był tam chyba majonez [sic!] ) i na obiad tortilla. Muszę się starać jadać jak najmniej przetworzone rzeczy, ale w trybie studiów to wcale nie jest takie proste. Ktoś kto śledził mojego bloga wie,  że nie praktykuję diet typu SGD etc. Sama staram się minimalizować posiłki według swoich możliwości i potrzeb - wiadomo czasem jak bardzo drastycznie. Ale cóż, inaczej nie potrafię. Życzcie mi powodzenia.

nierozłączny kompan..

Czyli jedna myśl. Myśl.. by było mnie coraz mniej, chociaż fizycznie, o ciut. Przepraszam, że tak zaniedbałam tę część blogosfery, w której czasem coś skrobnę i, która mi niewątpliwie pomaga - ale nie wyrabiam się z natłokiem spraw i zadań przedpaździernikowych. Mieszkanie zmieniam już nie wiem który raz. Tak samo jak plany. Ale o tym może w innej notce.
Waga z dzisiaj 54, 3 kg. Jak na razie żadnych przeczyszczaczy (chociaż jeden plus) i żadnych napadów. Jem (licząc w miarę dokładnie) 600-800 kcal. Próbuję jakoś równo stanąć na nogi, ale jest jakoś tak.. trudno? Wszystko wypada mi z rąk, nie nadążam z niczym i nie mogę się ogarnąć. Może ten tydzień będzie bardziej stabilny. Po prostu lepszy.


I dziękuję Wam za słowa wsparcia, i to, że jesteście. To pomaga i mobilizuje. 

edit: Wiem, jestem nieogar, ale może ktoś mi pomoże. Niektóre z Was mają weryfikacje obrazkową (wtf? usuńcie jeśli nie robi Wam to różnicy, milej i szybciej się komentuje) Mnie, tam gdzie powinien być kod - pokazuje się napis 'weryfikacja wzrokowa'. Nie można nic z tym zrobić, odświeżam.. a kodu jak nie było, tak nie ma. Co to za złośliwy chochlik?

wielkie oczy ma strach, palcem pogrożę mu.

Jest jakoś tak spokojnie i normalnie. Dawno tak nie było. Dzisiejszy dzień? Spędziłam praktycznie cały czas w domu - sprzątanie, potem prace ogrodowe. Nie ćwiczyłam, okres. Ale obiecuję sobie, że w tym tygodniu odpalę z powrotem Chodakowską i rower. Nie mam pojęcia ile ważę, planuję sprawdzić to we środę.
Muszę się jednak bardziej zmotywować, bo było ostatnio tak dosyć nijak względem diety. Chcę zacząć nowy etap w swoim życiu już w październiku i do tego na pewno bez zbędnego 'balastu'.
Zaplanowałam sobie dosyć sporo wyzwań - nie tylko jeśli chodzi o dietę.
W końcu chcę być  i d e a l n a. Zdecydowanie wolę to słowo niż perfekcyjna. Ma chyba więcej siły w sobie i jest dla mnie bardziej autentyczne. Dlatego częściej niż  'Jesteś grubą, głupią świnią..' - Powtarzam sobie: 'Pracujesz nad sobą by być idealna, jesteś silna, nie schrzań tego.'

all my life you're haunting me.

Wróciłam dzisiaj i dostałam okres. Ważyłam się - waga  54, 6 kg. Zważę się jeszcze po okresie żeby mieć rzetelny obraz tego jak jest. I do końca września dam z siebie wszystko, żeby jak najlepiej wyglądać. Potem oczywiście też nawyków nie rzucę, ale teraz muszę spiąć najbardziej tyłek i do przodu.

Pojechaliśmy wcześniej niż było to zaplanowane. Bawiłam się.. świetnie! Odżyłam i nabrałam większej wiary w siebie. Odpoczęłam. Psychicznie. Dużo chodzenia, spacery, piękne jezioro. I fajni ludzie. Nie jestem taka jak oni, ale nie mogę na siłę siebie zmieniać. Muszę  znaleźć cel w życiu i dążyć do niego. Nie każdy wie kim chce być w wieku 19 lat.

Jeśli chodzi o jedzenie to było jak na wyjazdach, byle co i byle gdzie. Rano wszyscy wpieprzali resztki pizzy z kolacji albo bułki z pasztetem, a ja latałam po jogurty albo batoniki zbożowe. Byle coś przegryźć, nikt w sumie nie zwracał większej uwagi. Piłam dosyć sporo alkoholu, ale starałam się nie jeść nic później. I chyba nawet schudłam. Waga przed okresem była większa.
Lecę nadrobić zaległości u Was.

i need to be skinnier.

Nie wiem czy to hormony i zbliżający się okres, ale jestem dla społeczeństwa zagrożeniem - i dla siebie samej  zresztą też. Jest taka śliczna pogoda, ciepło (umiarkowanie), a ja najchętniej przespałabym cały dzień w łóżku. Na swoje szczęście mam jedną, ogromną motywację, która zbliża się dużymi krokami - a mianowicie, wypad nad jezioro i w góry ze znajomymi. Ostatnio znowu odezwały się moje fobie społeczne (ogólnie uchodzę za osobę otwartą i bezpośrednią, ale niestety wcale tak do końca kolorowo nie jest..), nie wybrałam się dzisiaj do miasta (miałam parę załatwień zakupowych i jedno spotkanie). Czułam, że wyglądam paskudnie i grubo, i nie dam rady pokazać się w takim stanie (wtf?). I nie dałam. Za to wybrałam się z jedną znajomą na rower (zrobiłyśmy ponad 20 km). A wracając do wyjazdu.. to już w poniedziałek. Muszę schudnąć chociaż do poprzedniej wagi tj. 53 kg. Inaczej będę czuć się niekomfortowo i źle, i jeszcze będę zatruwać atmosferę innym. Ogólnie to znam może dwie osoby z tej grupy, ale znajoma zaproponowała mi, żebym się z nimi zabrała. Długo się nie zastanawiałam. Pomyślałam, że dobrze to zrobi mojej zrytej bani. Parę dni. Dobrze, że należało zrobić rezerwację wcześniej etc, inaczej na pewno zrezygnowałabym w ostatniej chwili pod jakimś śmiesznym pretekstem. Niewątpliwie plusem jest także fakt, że nie będę musiała pod przymusem spożywać pokarmu w ilościach, które są w moim domu narzucane. Nikt mnie srodze pilnować nie będzie. Oraz to, że będę obcować z osobą, która w ciągu sześciu miesięcy schudła 12 kg (!).
Pięknie.

Żeby nie było tak kolorowo, to przedwczoraj przeżyłam gehennę. Bilans wyglądał dosyć dobrze plus domowo-youtubowe ćwiczenia cardio i rower (Dawno nie byłam tak z siebie zadowolona). A waga na drugi dzień wynosiła 55, 5 kg - to jest  prawie pół kilograma więcej niż dnia poprzedniego. Okres? Nie wiem. Zmartwiło mnie to i zrobiłam sobie napar z Xenny. Jestem bardzo mądra - przez ponad miesiąc tego nie piłam, nawet gdy miałam napady, a po dniu kiedy bilans nie wyniósł więcej jak 600 kcal to ja się po prostu truję. Ból był nie do zniesienia (jeżeli ktoś pije mocniejszą, z dwóch/trzech torebek to nie zazdroszczę doznań). Obiecałam sobie, że to musi być ostatni raz. Nigdy nie prowokowałam wymiotów, dlaczego więc nie mogę przestać popijać to świństwo? 

Dzisiaj:
Sałatka z tuńczyka - tuńczyk w oleju (wyciśnięty, odsączony z ostatniej kropli oleju), pół pomidora, dwie łyżeczki fety, szczypiorek.
Jabłko
Pół miseczki zupy z pora
Trochę malin z ogródka

Z ruchu, to rzucanie się konwulsyjne z bólu po moim quasi-senesie i rower o którym wspominałam.
A jutro jeżeli znajoma będzie mogła, to może przejdziemy się na fitness! Oby. Nie byłam dwa lata.

          Totalnie mnie rozłożyło.

back in black.

Więc po ponad miesiącu wakacji wróciłam. I nie zamierzam stąd odejść, ale od początku.
Może niektóre z Was się orientują (te, które śledzą moje wpisy), że przez lipiec/sierpień gościłam u siebie rodzinę i niestety moje obawy się spełniły (sic). A mianowicie, przytyłam. Ale o tym troszkę później.
Na początku bardzo się pilnowałam i było dobrze. Nie chudłam, ale trzymałam wagę - był nawet taki okres paru dni, że ważyłam mniej (pomimo tego, że jadłam więcej niż miewałam w zwyczaju).
Nie chcę zwalać na aurę rodzinną, ale moja uwaga została całkowicie uśpiona. Czułam się tak normalnie i nawet zaczęłam siebie akceptować. Słyszałam często miłe uwagi, jak ja to ładnie wyglądam i nie muszę już się odchudzać (nic nie wspominałam o tym, że się odchudzam, ale ok). Zaczęłam normalnie jeść, a potem to już poszło równo. Jadłam wszystkie rzeczy, których przez te dwa miesiące nie miałam w ustach. I tak moje szczęście, że to był dosyć aktywnie spędzony czas, bo przytyłam 2 kg. Ale to straszne 2 kg. Waga z niecałych 53 kg wzrosła do 55,2 kg. Wtedy tym się nie przejmowałam, miałam przed sobą wyjazd na Słowację i wiedziałam, że dużo ruchu (baseny termalne, woda, góry), i na pewno zrzucę to cholerne jojo.
Przez pierwsze dni bardzo ograniczałam swoje menu i jadłam mało. Teraz myślę, że zaczęłam zbyt rygorystycznie, bo pomimo tego, że po wczasach udało mi się wrócić do wagi z czerwca - to niestety już po tygodniu w domu wróciłam do 55 kg.

Jutro postaram się napisać więcej i zabrać się ostro do pracy. Teraz zamierzam szybciutko Was odwiedzić i zobaczyć co u Was.